یادداشت سی و نهم- آفرینش

خداوند انسان را آفرید تا با بندگی و عبادت رشد و تکامل پیدا کند. به نظر می‌رسد خداوند همه چیز را به این منظور و به طور مشابه آفریده است. همان طور که انسان‌ها راکد نیستند و صعود و سقوط دارند به نظر می‌رسد همه مخلوقات خداوند این شرایط را دارند. به  کلمه دیگر اینکه مخلوقات دیگر خدا اولاً بی هدف نیستند و دوماً ثابت و راکد نیستند. مثلاً روزهای هفته، سال‌ها، زمان‌ها، مکان‌ها، کوه ها، آب‌ها، گیاهان، فلزات و حیوانات هر کدام شأنی دارند و  هر کدام طی مسیر تعیین شده برایشان چنانچه عبادت و بندگی خداوند بکنند صعود و خوبی برایشان متصور است و در صورت برعکس، سقوط خواهند داشت. مثل روز جمعه که برتری بر دیگران دارد. اینکه چگونه چنین است، خدا می‌داند.